Οι μύες μπορεί να τραυματιστούν με δύο τρόπους :
απ’ ευθείας κτύπημα, ή με υπερβολική διατατική φόρτιση τους. Το αποτέλεσμα είναι ρήξη μυϊκών ινών (που μπορεί να φθάσει και σε πλήρη διατομή του μυός) και η δημιουργία αιματώματος.
Οι μυϊκές θλάσεις συνήθως έχουν καλή εξέλιξη αλλά σε περίπτωση ανεπαρκούς θεραπείας και αποκατάστασης κρατούν τον αθλητή για αρκετό καιρό μακριά από το άθλημά του.
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΚΩΣΗΣ
Οι παράγοντες, που παίζουν ρόλο στην προδιάθεση κάποιου αθλητή να πάθει μία μυϊκή θλάση είναι:
Μη επαρκές ζέσταμα (δηλαδή, ζέσταμα χωρίς ένταση στο τρέξιμο και τις διατάσεις των μυών).
Να είναι ατροφικός ο μυς από ανεπαρκή αποκατάσταση παλαιότερης θλάσης
Υπερκόπωση.
Ο κρύος καιρός, που προδιαθέτει την αύξηση της συχνότητας των κακώσεων αυτών.
Μειωμένη ελαστικότητα
Κακή φυσική κατάσταση
Αδυναμία
Ανεπαρκής προπόνηση
Λάθος τεχνική στο αγώνισμα
Λάθος θέση / στάση του σώματος
Η θλάση των μυών μπορεί να διαχωριστεί σύμφωνα με την σοβαρότητα της σε τρεις βαθμούς:
1ος βαθμός : υπάρχει ρήξη σε ένα μικρό αριθμό ινών όπου υπάρχει ελαφρύς πόνος και πλήρη λειτουργικότητα του ατόμου.
2ος βαθμός : σημαντικός αριθμός ινών έχει υποστεί ρήξη και έχουμε μερική απώλεια της λειτουργικότητας.
3ος βαθμός : όλες οι μυϊκές ίνες έχουν υποστεί ρήξη και έχουμε μεγάλη απώλεια της λειτουργικότητας του ατόμου.
Στα κάτω άκρα συχνότερες θλάσεις είναι αυτές του δικέφαλου μηριαίου, του τετρακέφαλου και του γαστροκνημίου.
Στα άνω άκρα θλάσεις παρατηρούνται στον δικέφαλο βραχιόνιο, στον δελτοειδή, στον υπερακάνθιο (στροφείς του ώμου) και στον τρικέφαλο βραχιόνιο.
Συχνές είναι επίσης και οι θλάσεις των κοιλιακών οι οποίες απαιτούν συνήθως και μακρόχρονη αποκατάσταση.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Οι ασθενείς με θλάση αισθάνονται έναν ξαφνικό και έντονο πόνο ή μια αίσθηση τραβήγματος κατά την δραστηριότητα η οποία προκάλεσε τον τραυματισμό.
Σε μικρού βαθμού θλάσης ( πρώτου βαθμού) υπάρχει δυνατότητα της συνέχισης της δραστηριότητας χωρίς ιδιαίτερες ενοχλήσεις. Στο τέλος όμως της δραστηριότητας τα συμπτώματα θα αυξηθούν.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ( δευτέρου και τρίτου βαθμού ) ο ασθενής αδυνατεί να συνεχίσει την δραστηριότητα και χρειάζεται βοήθεια για να αποσυρθεί από τον αγωνιστικό χώρο.
Οι ασθενείς με θλάση βιώνουν πόνο κατά την διάρκεια δραστηριοτήτων οι οποίες φορτίζουν τους μυς αυτούς. Επίσης συνηθισμένο είναι να υπάρχει πόνος και δυσκαμψία από δραστηριότητες ή την επόμενη το πρωί. Τέλος στην περιοχή της θλάσης υπάρχει πρήξιμο , μυϊκός σπασμός, αδυναμία , ευαισθησία και μώλωπες.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Η θεραπεία αποσκοπεί στη γρηγορότερη επιστροφή των αθλητών στις προηγούμενες του τραυματισμού δραστηριότητες.
Άμεσα μέτρα αφορούν τον περιορισμό της δημιουργίας αιματώματος ο οποίος οδηγεί σε περιορισμό της φλεγμονής στο μυ και γρηγορότερη επουλωτική διαδικασία.
και είναι:
• Διακοπή της άθλησης
• Ανάπαυση
• Πίεση και πάγος στο σημείο του τραυματισμού
• Φαρμακευτική αγωγή
Φυσιοθεραπεία
Οι περισσότεροι ασθενείς με ρήξη πρώτου ή δευτέρου βαθμού αναρρώνουν πλήρως με την κατάλληλη φυσιοθεραπεία.
Πολύ βασικό είναι η αποφυγή των δραστηριοτήτων που αυξάνουν τα συμπτώματα. Αυτό βοηθάει τον οργανισμό να επουλώσει τους τραυματισμένους ιστούς.
Η αποκατάσταση μετά τον τραυματισμό έχει σκοπό να επαναφέρει στους μυς ελαστικότητα, να αποκαταστήσει τη μυϊκή δύναμη και να τους δώσει τη δυνατότητα για δράση. Μπορεί να χωρισθεί σε 3 φάσεις
• Η πρώτη φάση αφορά στον περιορισμό του πόνου και του
Οιδήματος(πρηξίματος) και στην προσπάθεια χρήσης του σκέλους.
• Η δεύτερη φάση αφορά στην είσοδο του αθλητή στους στίβους για απλές ασκήσεις και για να αποκτήσει την επαφή του με το άθλημα με το οποίο ασχολείται .
• Η τρίτη φάση αποκατάστασης αφορά την εξειδίκευση του αθλητή στο άθλημά του με σκοπό να οδηγηθεί στην πριν του τραυματισμού του ικανότητα. Τονίζεται ότι ο σκοπός της θεραπείας είναι η δημιουργία φυσιολογικής λειτουργίας του μυός και απόκτησης σωστής ελαστικότητας, δύναμης, αντίδρασης, ιδιοδεκτικότητας και
αντοχής του τραυματισμένου μυός.
Πολλές φορές σε πλήρη θλάση του μυός απαιτείται η χειρουργική
αποκατάσταση της συνέχειας του μυός, ιδίως σε περιπτώσεις
που η διατομή αυτή έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη διακοπή
μιας συγκεκριμένης λειτουργίας ή κίνησης.
Η φυσιοθεραπεία περιλαμβάνει :
ηλεκτροθεραπεία
διατάσεις
τεχνικές χαλάρωσης των μυών
πρόγραμμα βελτίωσης της ελαστικότητας και της δύναμης των μυών
εκπαίδευση του ασθενή για αποφυγή επανατραυματισμού
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Bosco C, Vhtasalo JT, Komi PV:Combined effect of elastic energy and myoelectrical potentiation during stretch shortening cycle exercise(2001)
2. Garrett WE Jr, Nikolaou PK:The effects of muscle architecture on the biomechanical failure properties of skeletal muscle under passive extgension(2001)
3. .Sandra J.Shultz, Peggy A. Houglum. David H. Perrin : Examination Of Musculoskeletal Injuries. Human Kinetics(2005)
ΚΟΥΤΣΟΥΡΑΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ,ΜΤ
physiocosmos’ editor-Κουτσουραδής Αθανάσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου